Meble w XVII i XVIII w. w Anglii - część...
Meble georgiańskie
W odróżnieniu od Francji, gdzie większość mebli, zwłaszcza do siedzenia, była złocona lub lakierowana osiemnastowieczna Anglia hołduje drewnu odkrytemu, woskowanemu. Pozwalało to na uwidocznienie słoi drewna, specjalnie zresztą dobranych. Głównym materiałem w XVIII w. był mahoń, który wszedł w użycie około 1720-25 r., przywieziony z dziewiczych lasów Ameryki. Był to materiał o bardzo wysokiej jakości. W końcu XVIII w. zapanowała moda na inne egzotyczne, w tym również na drewno cytrynowe. Meble okresu georgiańskiego uważane są za duże osiągnięcie w historii meblarstwa, pzrede wszystkim z uwagi na wygodę w użytkowaniu. Zwłaszcza meble służące do siedzenia mają wysokości siedzeń i oparć oraz ich wygięcia doskonale dopasowane do kształtu ciała ludzkiego. W latach od 1730 dp 1740 rozpoczął okres działalności wielkich architektów wnętrz i meblarzy.
Meble Hepplewhite'a
Meble Hepplewhite'a miały lżejsze formy aniżeli meble Chippendale'a. Wykonane były również z drewna mahoniowego albo innego - lakierowanego. Krzesła i fotele miały oparcia z ramek w kształcie tarcz lub serc, z wypełnieniem szczeblinami albo deseczkę ażurową. Ulubiony motyw w oparciu stanowiły trzy splecione strzały z herbem ks. Walii. Przednie nóżki krzeseł były proste, zwężające się ku dołowi, tylne - razem z oparciem odchylone na zewnątrz. Na szczególną uwagę zasługują szkielety łóżek Hepplewhite'a z pięknie rzeźbionymi nogami.
Chodniki sznurkowe - w Warszawie - www.wykladzinyotwock.pl
Meble Chippendale'a
W początkowym okresie swej działalności Chippendale projektował meble zbliżone do mebli w stylu Queen Anne. Jego fotele i krzesła miały podobnie wygięte nogi, a w oparciu stosował wygięta deskę, bogato rzeźbioną lub ażurową, profilowaną. W dalszym rozwoju oparcia deskę zastąpiła kratka i szczebliny pionowe albo poziome, z rzeźbą o motywach gotyckich lub chińskich. W końcowym okresie działalności Chippendale'a w meblach jego uwidaczniają się wyraźne wpływy klasycyzmu Roberta Adama. Meble skrzyniowe Chippendale'a były różnego rodzaju; szafy-biblioteki, szafy-komody, szafy-biurka, toalety oraz komody. meble szkieletowe to: krzesła, fotele, kanapy różnych kształtów oraz łóżka i stoliki, podstawki, ramy do obrazów i luster. W meblach skrzyniowych widzimy mistrzostwo w wykonaniu intarsji z różnych rodzajów drewna (heban, drewno satynowe, róża) oraz znakomite zastosowanie innych materiałów, takich jak kość słoniowa oraz brązy. Chippendale używał z dużym umiarem brązów i to przeważnie tylko do ozdoby mebli skrzyniowych, najczęściej zaś złocił niektóre części płaskorzeźby wykonane w drewnie mahoniowym.
Chodniki wełniane - w Warszawie - www.wykladzinyotwock.pl
Meble Sheratona
Działalność Sheratona jest nieco późniejsza niż poprzednio wymienionych mistrzostw, toteż nawiązuje on bardziej do klasycznych greckich reguł, częściowo zaś nawet do empire'u. Podobnie jak inni, za główny temat swych wzorów obrał meble do siedzenia. Jego krzesła i fotele były zresztą często tak podobne do mebli Hepplewhite'a, że trudno je było rozróżnić. Oparcia maiły przeważnie formy prostokątne, z poziomą, wygięta deską oparciową, były ażurowe, rzeźbione. Nóżki krzeseł i foteli projektował proste, toczone. Na meble zarówno skrzyniowe, jak i szkieletowe używał różnych rodzajów drewna: cytrynę, mahoń, różę, drewno satynowe. Stosował często intarsję i żyłki oraz ornamenty malowane przez Angelikę Kauffmann. Meble te stały się prototypami znacznie późniejszych kompletów salonowych w całej Europie. Sheraton opublikował swoje wzory mebli w obszernych katalogach pt. The cabinet-makers and upholsters drawing book 1791 roku.
Meble Adama
Meble w tzw. stylu Adam obejmują zarówno meble skrzyniowe, jak i szkieletowe. Były one projektowane przez Roberta Adama - architekta, stąd ich wybitnie tektoniczne formy, oparte na klasycznych wzorach oraz znane nam już szczegóły dekoracji: klasyczne postacie kobiece, gryfy, girlandy, wianki i groteski. Intarsja z jasnego drewna układana była w kształt medalionów z klasycznymi głowami, wazami, trofeami, wieńcami i wstęgami. Najczęściej spotykany był motyw intarsji zwany parasolem, rzadziej zaś motywy chińskie. W krzesłach lub fotelach w oparciu występował owal z tarczą albo lira, bądź też oparcie maiło pozioma deseczkę, poniżej zaś szczeblinę; było profilowane i wyłożone intarsją. Jako jeden z wyróżniających się wzorów, znany był fotel z półkolistymi, spiętymi przewiązką klasyczną przednimi nóżkami. Siedzenia foteli krzeseł były wyplatane trzcina lub obite. Z mebli Adama na specjalną uwagę zasługują meble skrzyniowe, zwłaszcza zaś długie kredensy, zakończone u góry drewniana lub brązową galeryjką, z ozdobami brązowymi i bogato intarsjowane.
Obszywanie chodników dywanów - w Warszawie - www.wykladzinyotwock.pl
źródło: materiały książka: S. Sienicki – Wnętrza mieszkalne